ADADUS

I.

ADADUS

Damasci Rex, a Davide cum viginti duobus Syrorum milibus occisus. 2 Sam. c. 8. v. 3. 4. 5. Vide Ioseph. Iud. Antiq. l. 7. c. 5. qui ab eo Adrazarum, Arai filium, Syriae Sophenae Regem, diversum facit, huicque illum in auxilium properantem, adducit, Ibid. et c. 6. Sed hic Damasci, et reliqwae Syriae Rex a Davide ad Euphratem victus; idem est cum Adadezere fil. Rehobi, cuius in Sacris mentio, seu Adrazaro Iosephi, qui ante pugnam tam Sophenae, quam Damasci Rex unus erat, cuiusque copiae a Davide fusae sunt, tam quevae ad Euphratem, 2 Sam. c. 8. v. 3, 5. quam quae ex provinc. Damascena auxilio tarde venerunt, 1 Chron. c. 18. v. 3, 5. post cladem demum, Regni Damasceni peculiaris et Syriaco contradistincti, initium contigit, auctore Rezone, qui, profligatô domini fui Adadezeris exercitu, Damascnm fugerat, vide infra Rezon. De eo sic Fragm. Nic. Damasceni Historiar. l. 4. apud Ioseph. Antiqq. loc. cit. Longô post tempore, indigenarum quidam nomine Adades, ceteris pctentior, Damascr et reliquaeSyriae, praeter Phoenicem, regnum obtinuit. Hic --- apud Euphratem victus, se Regem ἄριςον ῤώμῃ καὶ ἀνδρεία declaravit. Illo defunctô, posteri eius ad decimam usque generationem regnârunt, Adadi omnes dicti. Es bis potentissimus, ordine tertius, abolere volens ignominiam avi Samariam vastavit. De nominis origine supra. Vide quoque aliquid voce Tol.

II.

ADADUS

puer Idumaeus e regio sanguine Edom, qui cum Ioabus, Davidis regis Polemarchus, omnes Idumaeae mares sex menses natos interfecisset, solus cum quibusdam servis patris sui in Aegptum fugit, ad Pharaonem, cui Pharao Raphim uxoris suae sororem in matrimonium dedit. Is morte Davidis auditâ, patrium regnum recipere conatus, sed frustra, Rezoni Eliodae filio latronum duci, qui Damascum occupaverat, se coniunxit et Syriae regnum occupavit: et Salomoni Regi Deô ei propter idololatriam infensô, adversarius exstitit. 1. Reg. c. 11. v. 14. 15. 16. Alius ab Achabo, Israelis Rege bis praeliô captus, atque amice habitus ac liberatus, post initam pacem, cum iniuriarum loco beneficia accepisser, iterum Iudaeis bellum intulit: atque ut ostenderer quam ingrate Achabi regis meritorum memoriam servaret, milites suos iussirt aliis in praelio, quantum possent, parcere, vimque in unum Achabum ad eum perdendum vertere. Fulgosus l. 5. c. 3. Torniel. A. M. 3058. Vide hîc infra.